Dla życia człowieka nieodzowna jest woda, od niepamiętnych czasów przodkowie nasi osiedlali się nad brzegami rzek, jezior. Bytów położony jest u zbiegu rzek Borui i Bytowy, które w początkowym okresie osadnictwa zaopatrywały miasto w wodę. W miarę powiększania się terenu miasta po wodę sięgnięto w głąb ziemi kopiąc, bądź wiercąc studnie na terenach posesji dla zaopatrzenia budynków względnie zespołu budynków. Wykonywano również studnie publiczne lokalizowane u zbiegu szlaków komunikacyjnych. Jedna z takich studni istnieje do dziś u zbiegu ulic Drzymały, Dworcowej i Wojska Polskiego. Jest to studnia kopana głębokości ok. 4 m murowana w planie walca średnicy ok. 2 m.
Rozwój wewnętrznych instalacji wodociągowych w budynkach uzależniony był od postępu techniki i zasobności właściciela. W tym czasie drobny przemysł i zakłady takie jak tartak, browar, gorzelnia, gazownia, mleczarnia, Rzeźnia posiadały własne ujęcia wody – studnie wiercone lub kopane, współpracujące ze zbiornikiem otwartym lokowanym na górnych kondygnacjach budynku. Niejednokrotnie ujęcia te pracowały do lat 70 tych.
W opisanym sposobie zaopatrzenia w wodę nie występował problem ścieków. Wodociągowe instalacje wewnętrzne w budynkach praktycznie nie istniały. Wodę do domów dostarczano w naczyniach. Zakłady przemysłowe lokalizowane były blisko cieków wodnych, posiadały odprowadzenie ścieków kanałami rurowymi do rzeki. Już w tym czasie stosowano osadniki ścieków do mechanicznego oczyszczania ścieków odprowadzanych z drobnego przemysłu.
W roku 1910-13 zainicjowano budowę zbiorowego systemu zaopatrzenia w wodę miasta w oparciu o ujęcie wyposażone w trzy studnie wiercone do głębokości 60 m. Stację pomp i stację uzdatniania wody wybudowano wraz z siecią wodociągową i terenowym zbiornikiem wyrównawczym wybudowano jednoetapowo, obejmując swym zasięgiem ówczesny obszar całego miasta wraz z dzielnicą zabudowy zagrodowej “Nowy Bytów”. Ujęcie wody zlokalizowano na zboczu doliny rzeki Bytowy przy ul. Mickiewicza. W budynku stacji pomp mieszkała obsługa stacji. Stację pomp wyposażono w dwie pompy tłokowe podwójnego działania w wydajności 60m3/h napędzane silnikami gazowymi. Gaz do napędu silników rurociągiem dosyłowym żel. 150 dostarczała gazownia miejska wybudowana ok. 1895r w okolicach stacji kolejowej.( z rurociągu tego zasilana była kotłownia szpitala miejskiego). Stacja uzdatniania wody wyposażona była w jeden odżelaziacz firmy EALWOR BREDA A.G. Berlin. Na działce stacji wodociągowej stała stodoła oraz budynek gospodarczy na potrzeby gospodarcze pracownika obsługującego stację wodociągową. Sieć wodociągowa wybudowana była z rur stalowych Dn 65-225 mm w jednym etapie. Sieć obejmowała swym obszarem centrum oraz ulice Jeziorną, F. Nerii, Styp-Rekowskiego, Cichą, 1-go Maja, Wolności, Polną, Bydgoską, Nad Borują, Kwiatową, część wsi Rzepnica zaopatrując w wodę zabudowę zagrodową rolników indywidualnych.
Proces produkcji wody przebiegał następująco: woda ze studni (artyzyjskich) samoczynnie spływała do zbiornika wody surowej poj. 200 m3 z którego pompy tłokowe tłoczyły przez odżelaziacz rurociągiem stalowym Dn175 mm do zbiornika terenowego (wieży ciśnień) oddalonego o ok. 1,6 km zlokalizowanego na wzgórzu morenowym ok. 180 m npm. Woda ze zbiornika grawitacyjnie spływała do sieci wodociągowej rurociągiem st.Dn 225 mm. Wydajność wodociągu wynosiła ok. 1200 m3/d. W połowie lat 50 tych wymieniono napęd pomp tłokowych z gazowego na elektryczny montując silniki elektryczne Sewera mocy 22 kW.
Przy końcu lat 60- tych Wodociągi Słupskie (MPWIK) w ramach patronatu zdemontowały dwie pompy tłokowe w stacji pomp instalując w zamian agregat pompowy typy 5 H II mocy 75 kW i wydajności 180 m3/h. Dwie studnie głębinowe wyposażono w podwodne agregaty pompowe. Drugi agregat typu 5 H II zamontowały „wodociągi” we własnym zakresie wraz z rurociągiem tłocznym st. Dn 150 włączonym bezpośrednio ze stacji pomp do sieci miejskiej Dn 225 w ul. Sikorskiego wykonano to w 1968r. Prowadzono również rozbudowę ujęcia wody – do roku 1970 wywiercono trzy nowe studnie (pierwszą w roku 1947 wykonał inż. Rainold Kantorski) Rozbudowę sieci wodociągowej miasta Bytowa
kontynuowano z dużym nasileniem w latach 70 tych ubiegłego wieku, ze środków budżetowych wojewódzkich, odpisów amortyzacji ówczesnego MPGK Bytów. Wybudowano sieć dla osiedli: Kaszubskiego, XXX lecia, Konstytucji 3 Maja, Sucharskiego, Leśna, Rzepnica, Gdańska. W tym czasie wybudowano również nowe ujęcie wody w lasku komunalnym przy ulicy Mickiewicza wykonując tam dwie studnie oraz zmodernizowano stację wodociągową.
W stacji pomp wymieniono 2 istniejące agregaty 5 H II, q-180 m3/h , p-72 mH2O na 4 agregaty W14P, W16P o wydajnościach q- 90; 120; 180 m3/h. Wybudowano nową stację uzdatniania wody o wydajności 6500 m3/d.
W latach 90 tych w dalszym ciągu trwa rozbudowa systemu wodociągowego miasta – doprowadzono wodę z miejskiej sieci wodociągowej do wsi: Grzmiąca, Świątkowo, Dąbie, Gostkowo, Rzepnica. Trwa też rozbudowa wiejskich systemów wodociągowych we wsiach: Rekowo – Płotowo, Mądrzechowo, Mokrzyn, Pomysk i Ząbinowice. Prowadzi się rozbudowę sieci wodociągowej osiedla Nowy Bytów i Rzepnica.
System zbiorowego odprowadzenia ścieków w mieście zapoczątkowały otwarte rowy w poboczach pasów drogowych odwadniające nawierzchnie dróg – dzisiejsze ulice: Gdańska, Sikorskiego, 1 Maja, Szarych Szeregów, Drzymały. Problem Odprowadzenia ścieków przy lokalnym zaopatrzeniu w wodę rozwiązywano w sposób następujący: na terenie posesji, najczęściej w budynku gospodarczym lokalizowano ustępy suche, których zawartość wykorzystywano „rolniczo”. Ścieki bytowe ze zlewów w które w tym czasie wyposażano budynki odprowadzono do rowów otwartych, o ile takowe istniały, względnie do zbiorników ścieków z rozsączaniem wgłębnym. Rowy o których mowa eksploatowane były do połowy lat 60 – tych ubiegłego wieku. Ze względu na znaczne ilości ścieków oraz względy sanitarne rowy przykrywano układając w nich rury – systemy te pracują do dzisiaj odprowadzając wody burzowe i drenażowe. W międzyczasie przy modernizacji nawierzchni dróg zachodziła konieczność ich odwadniania, dzięki temu rozbudowywano system miejskiej kanalizacji burzowej – odbiornikiem tych ścieków była rzeka. Z chwilą wybudowania zbiorowego zaopatrzenia miasta w wodę nastąpiło radykalne zwiększenie ilości ścieków. Powodem tego było doprowadzenie wody do mieszkań i wyposażenie ich w przybory sanitarne szczególnie ustęp spłukiwany.
Do odprowadzenia ścieków wykorzystywano istniejącą kanalizacje burzową – odwadniającą drogi, która zmieniła funkcję z kanalizacji burzowej na kanalizację ogólnospławną. Dla zredukowania ilości zanieczyszczeń odprowadzanych do rzeki na przyłączach kanalizacyjnych podłączanych budynków stosowano osadniki redukujące zawiesinę do 60% oraz biologię do 25%. Pomimo stosowania tego rozwiązania stan rzeki Bytowy w krótkim czasie był poza klasą czystości. W drugiej połowie lat 70 –tych nastąpił przyśpieszony rozwój dzielnicy przemysłowo-składowej, -ul. Lęborska – Wybickiego, Budowano nowe zakłady. Równocześnie z rozbudową przemysłu konieczny był rozwój budownictwa mieszkaniowego. Zaplanowano realizację osiedla mieszkaniowego wielorodzinnego dla 5 tys. Mieszkańców – osiedle Gdańska. Planowana realizacja projektowanego osiedla zapoczątkowała nowy etap w sposobie odprowadzania ścieków dla miasta. Rozpoczęto budowę rozdzielczej sieci kanalizacyjnej, w tym przypadku kolektora sanitarnego w ul. Gdańskiej – Sikorskiego z tymczasową mechaniczno biologiczną oczyszczalnią ścieków Bioblok WS 400 „na końcu rury” przy ul. Brzozowej, którą oddano do eksploatacji w 1985r i rozbudowano w roku1989r.
Oczyszczalnia umożliwiała oczyszczanie 920 m3/d ścieków. Wraz z rozbudową osiedla Gdańska w latach 80-tych rozbudowano oczyszczalnie o dodatkowy ciąg technologiczny o przepustowości 560m3/d. Docelowo oczyszczalnia obsługiwała osiedla: Gdańska, Przemysłowa, Słoneczna i Ceynowy. Oczyszczano jedynie ok. 35% ścieków z miasta.
W roku 1990 władze miejskie mając na uwadze stan środowiska, szczególnie dorzecza rzeki Słupi, podjęły decyzje o budowie komunalnej oczyszczalni ścieków wraz z budową sieci kanalizacji sanitarnej dla miasta Bytów. Skutkiem tych poczynań było oddanie do eksploatacji w 1993r. I etapu mechaniczno-biologicznej oczyszczalni ścieków o przepustowości 2000 m3/d. W tym czasie trwa intensywna realizacja sieci kanalizacji sanitarnej w mieście. Drugi etap oczyszczalni o przepustowości 2000m3/d oddano w 1993r.
Program budowy sieci kanalizacji zakładał wykonanie całkowicie nowego systemu kanalizacji sanitarnej na obszarze całego miasta (oprócz ul. Gdańska- Sikorskiego).
Istniejący system po modernizacji ma przejąć odprowadzenie wód deszczowych i z drenaży. Budowę systemu realizowano do końca roku 2002. W międzyczasie Rada podjęła uchwałę o podłączeniu do miejskiego systemu kanalizacji sanitarnej wsi terenu gminy Bytów. W efekcie tych decyzji skanalizowano w roku 2001 Dąbie, 2002 Rzepnica, Gostkowo, Udorpie, 2003 Mokrzyn, Mądrzechowo, Ząbinowice. W 2009r zakończono modernizację oczyszczalni ścieków oraz wybudowano sieć kanalizacji sanitarnej dla miejscowości Pomysk Wielki , Pomysk Mały i O.W. Jeleń. W 2012 oddano do eksploatacji sieć kanalizacji sanitarnej w miejscowości Grzmiąca.